شبی از شبها تو به من گفتی که شب باش : من که شب بودم و شب هستم شب خواهم ماند به امیدی که تو فانوس شبهایم باشی

خیانت غیرت عشق است ، وقتی وصال ممکن نیست.
نباید بی وفایی خواند نیرنگ زلیخا را .

گاه یک لبخند انقدر عمیق میشود که گریه می کنیم

گاه یک نغمه انقدر دست نیافتنی میشود که با ان زندگی می کنیم

گاه یک نگاه انچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند

گاه یک عشق انقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنیم

اینقدر خودم و براش کوچیک کردم که فکر نکنه ازش بزرگترم

افسوس که منو به خاطر کوچیکیم زیر پا گذاشت….

من ساده فکر میکردم تا ابد کنار تو بودم ولی چه سود

خوشبخت آنکسی که دلت را ز من ربود . . .

صرف فعل “دوست داشتن” بسیار سخت است

گذشته اش که به هیچ وجه ساده نیست

حالش کاملاً اخباری ست

آینده اش هم شرطی . . .

ما پیغام دوستیمان را با دود بهم می رسانیم .

نمی دانم انسو برای تو تکه چوبی هست یا نه؟

من این سو جنگلی را به اتش کشیده ام . . .

بیزارم از این خواب ها

که هر شب مرا به آغوش تو می آورند

و صبح … با اشک

از تو جدایم می کنند . . .

قاصدکها هم مانند تو

بعد از کلی آرزو مرا ترک گفتند

انگار این رسم طبیعت است !

وقتی پروانه عشق در تاری بیفتد که عنکبوتش سیر باشد

تازه قصه زندگی آغاز شده است زیرا دیگر نه می تواند پرواز کند نه بمیرد . . .

تقدیم به کسی که هنوز هم تکه ای از آسمان در چشمانش

و جرعه ای از دریا در دستانش و تجسمی زیبا از خاطره ها و ایثارهای سرخ

در معبد ارغوانی دلش به یادگار مانده است . . .

 تا کی دل من چشم به در داشته باشد ؟

ای کاش کسی از تو خبر داشته باشد

 آن باد که آغشته به بوی نفس توست

از کوچه ما کاش گذر داشته باشد . . .

آن مه که هِلال را به تارک بزند
گه گاه برای من پیامک بزند
یک ذرّه شبیه ماه من خواهد شد
خورشید اگر به چهره عینک بزند!

دلم از درد بی دردی گرفته
دلم از هرچه دلسردی گرفته
دلم از تو دلم از من و از ما
دلم از اینهمه غوغا گرفته .

این ناز که می کنی خریدن دارد
این دل به هوای تو تپیدن دارد
این قصه شبیه بهترین خاطره ها
هر روز برای من شنیدن دارد . . .

بی من نرو آن سوی فردای زمانه

بی من نشو دمساز تنهای ترانه

با من بمان این روزهای بی بهانه

با من بمان با دردهای عاشقانه

احساس تو طروات باران است / بر زخم شکوفه های گل درمان است

هروقت که در هوای تو میچرخم / انگار نفس کشیدنم آسان است . . .

رود اشکم که به دریاچه ی غم می ریزد
خوابم از حالت چشم تو به هم می ریزد . . .

چمن ها بی تو زیبایی ندارد / بهار و گل دلارایی ندارد

فریب کَس نخوردم جز تو ای یار / که دیگر کَس فریبایی ندارد . . .